Στην αγκαλιά της κρατούσε φεγγάρια, Καστανιώτης, μυθιστόρημα για ενήλικες, 2000 

Την απόλυτη ευτυχία δεν τη γύρεψα με ζήλο. θα ήταν σαν να ήθελα ν' αγκαλιάσω ολάκερο τον ουρανό κι η αγκαλιά μου δεν τον χωρούσε. όποτε με θυμόταν, διάβαινε εκείνη το κατώφλι μου. τρώγαμε από το ίδιο πιάτο και γελούσε ξεδιάντροπα αν έλεγα πως άφηνα πίσω μου φτερά όταν περνούσα Συμπληγάδες.

Μ' αγάπησε η ζωή και είπε: «αντέχει αυτή, άσ' τη να τα δοκιμάσει όλα: χαρές και λύπες και αγάπες που θα χαθούνε όλες με τον ίδιο παράδοξο τρόπο».

Η Ιππολύτη ζει έντονα προσπαθώντας να κουμαντάρει τη ζωή της όπως εκείνη επιθυμεί. Στη διαρκή μάχη με την κοινωνία, τα παιδιά της, τον εαυτό της, πότε βγαίνει νικήτρια και πότε αφήνεται να την παρασύρει το μοιραίο. Στην ολοκλήρωση του κύκλου της βρίσκεται αντιμέτωπη με την αλήθεια.